شش ماهگی

الیار جان پنج ماهگیت تموم شده و رفتی تو شش ماهگی. گل پسر عسل من داره کم کم بزرگ می شه. آقا میشه واسه خودش. همونطور که دکتر و خانم بهداشت گفتن سعی می کنم بهت غذای کمکی بدم، ولی زیاد همکاری نمی کنی. به ندرت میشه که خودت با اشتیاق غذایی که می گذارم دهنت رو قورت بدی، هر جور شده سعی می کنی با محکم بستن لبهات یا با بیرون آوردن زبونت مانع از گذاشتن قاشق تو دهنت بشی.  نه سرلاک می خوری نه فرنی برنج و نه سوپ.... همش دوست داری شیر بخوری کوشولوی تنبل من!  راستی به میوه علاقه داری و پوره سیب و آب لیمو شیرین رو بدون دردسر میخوری.همه میگن درست میشه چون زیاد به طعم غذاها عادت نداری اینجوری می کنی و دوست داری شیل شیلیه (شیر) محبوبت رو بخوری اما یه کم که بزرگتر بشی اوضاع بهتر می شه. امیدوارم...

با خوابیدن هم زیاد میانه خوبی نداریف با اینکه شدیدا خوابت میاد و چشمهای خوشگلت قرمز شدن و مدام با دستهای تپل و با نمکت می مالیشون اما باز دوست داری بیدار بمونی و از اوضاع و احوال دور و برت مطلع بمونی. خلاصه هر 2،3 ساعت یک بار یه دعوایی با هم میکنیم تا بلاخره شما رضایت بدی که بخوابی نی نی شیطون! اما شبها نسبتا خوب می خوابی و  خدا رو هزار مرتبه شکر دیگه از گریه های بی امان شبانه خبری نیست.

دیگه کم کم خودت بطور مستقل میشینی و بعضی وقتها از طرفین یا از جلو به سمت زمین سقوط آزاد میکنی کلی هم اسباب بازی میاریم می ریزیم جلوت تا باهاشون بازی کنی اما بعد از اینکه هر کدومشون رو یکی دو بار دستت گرفتی و خوب نگاهشون کردی می اندازیشون زمین و بعدش نق می زنی تا یه چیز جدید ( مثلا آبکش اشپزخونه، قاشق چوبی، کنترل تلویزیون،...!) برات بیارم تا باهاش مشغول بشی. خوب اینه دیگه ، مامان که اینقدر باهوش باشه نی نی اش هم کنجکاو و باهوش میشه دیگه!

اینم از الیار و بابایی وقتی که طوسی ست کرده بودن. راستی اونم پستونک جدیدت هستش که بعد از علاقه پیدا کردن به پستونک برات گرفتیم.