سه ماهگی

الیار خوشگلم، یواش یواش داری پسر کوچولوی بزرگی میشی و دیگه زیاد اذیتم نمی کنی. شبها رفته رفته گریه هات کم می شه و حداقل 4 یا 5 ساعتی بهم مهلت می دی تا بخوابم. روزها هم  خوبی فقط  زود به زود گشنه می شی و شیل شیلی ( شیر) می خوای. آخه ناز ناز مامان می خواد تند تند غذاهاشو بخوره تا پشر عشل خوشگل بزرگ مامانش بشه. الهی من فداش بشممممم

اوایل اصلا اصلا پستونک نمی خوردی و وقتی پستونک رو توی دهنت می گذاشتیم ثانیه ای طول نمی کشید که پرتابش می کردی بیرون برای همین هم اون اوایل آروم کردنت برامون سخت بود ولی ما هم امیدمون را از دست نمی دادیم و همچنان سعس می کردیم تا بهش عادت کنی. تا اینکهاز وقتی اومدی تو سه ماهگیت در کمال تعجب دیگه پستونک رو شوت نمی کردی بیرون و یه چند دقیقه ای توی دهنت نگهش می داشتی که این زمان رفته رفته افزایش یافت. اینم عکسهایی از اولین روزهایی که پستونک می خوردی که خیلی با نمک شدی و درست شدی عین به به ها( نی نی ها).

تازه تازه داری آواز می خونی، اونم چه آوازهای دلنشینییی، بعضی وقتهات سنتی می خونی بعضی  وقتها هم پاپ! وقتی هم اوازهات با حرکتهای با مزه دست و پاهات همراه می شه که دیگه نگو انگار داری یه ترانه محلی می خونی و باهاش می رقصی عشق مامان. ببین مثلا تو این عکسها پیداست داری چیکار میکنی و چقده با نمک شدی

فقط اینا نیس که. بعد از این که یه کم خودت می خونی و بازی می کنی، گریه می کنی تا یکی بیاد تا باهات بازی کنه یا حداقل یه اسباب بازی  یا یه  چیز تازه  بیاره تا باهاش مشغول بشی ، آخه تازه تازه داری وسایلهارو با دستت می گیری و با دقت بهشون نگاه می کنی.

تازه اون موهای سیاه پر پشتت که موقع تولد داشتی ( برخلاف تصور من و بابایی) کلا ریخته و الا کم کم داره به جاشون موهای طلایی خوشگل در می یاد که باعث شده قیافه ی نازت  کلی تغییر کنه.

راستی تا یادم بذار یه عکس هم با اون لباسهای خوشگلت بذارم که من و عمه شیما برای مراسم افطاری مامان اکرم که اوایل مرداد ماه بود، رفتیم خریدیم تا اونجا به همه و بخصوص به نی نی ها پز بدی.

ببین چه نی نی شیک و پیکی شدی.....