نه ماهگی

الیار نازنازم دیگه رفتی تو 9 ماهگی. الهی مامان قربونت بره که هر روز کارای تازه یاد میگیری و انجام میدی و  روز به روز دوست داشتنی تر و خواستنی تر میشی.

این ماه که خدا رو شکر نه واکسن داشتی و نه مراقبت خانه بهداشت. البته به خاطر بیقراری هات بردیمت دکتر که ایشون بعد از معاینه و سنجش قد و وزنت گفتند که همه چی پسر گل من نرماله نرماله و جای هیچ گونه نگرانی نیست و این بیقراری ها هم در این سن کاملا طبیعی هستش و یه کم  هم متعلق به درد دندان درآوردن هست و به مرور رفع خواهد شد. خدارو شکر از این بابت هم خیالم راحت شد فندق من.

البته یه مدتی هست که از بیقراری هات کم شده و دیگه زیاد اذیت نمیکنی. مثلا یه شب در میون نمیخوابی و ناله میکنی و خوب تا این حد قابل تحمل هستش. مرسی که مامان رو درک میکنی الیار من و دلت نمیاد زیاد اذیتش کنی پسر با معرفت و باملاحظه من.

از اونجایی که دیگه میتونی روی پاهای کوشول موشولوت وایستی ( دادار) و پسر بزرگ و مثلا مستقلی شدی از اینرو تازگی ها شیشه شیرت رو هم خودت نگه میداری و اصرار زیادی هم به انجام این کار داری چون که اونجوری  با شیشه شیر بازی میکنی و کلی تکونش میدی و وقتی شیر ازش میریزه روی دستهات و صورتت اون موقع است که قند توی دلت آب میشه و یه عالمه هیجان زده میشی کوشولوی شیطون مامان.

دیگه اینکه از فواید وایستادن روی پای خودت این بوده که کم کم داری قدم برداشتن رو تمرین میکنی و علاقه زیادی هم به انجام این کار داری تا یکی تو رو نگه داره و تو رو راه ببره اون وقت تو هم هون پاهای کوشولوی بامزه ات رو آروم آروم حرکت میدی (البته بصورت ناهماهنگ، یعنی به یه پات یه قدم بزرگ و با پای دیگه ات یه قدم خیلی کوچیک برمیداری). این کار رو هم خیلی دوست داری فکر کنم چون بهت حس راه رفتن رو میده. ان شالله کوشولوی من همین روزهاست که بزرگ میشی و با پاهای نازت خودت راه میری فدات بشم.

راستی این روزها علاقه زیادی برای بازی کردن با گوش کسی که تو رو بغل میکنه پیدا کردی و  اگرهم اون شخص خانوم باشه و به آسونی نتونی گوشهاشو پیدا کنی موهاشو میگیری و میکشی. وای وای وای... شلوخ خ خ خ خ خ مامان!

 اینم  کیک سفارشی بصورت الیار

این عکس متعلق به بامزه کاریهای دایی منوچهر هستش که پسر گلم رو گذاشته توی جعبه کیک شب یلدا و میگفت میخوام الیار رو از بس خوشمزه و خوردنی هست به عنوان کیک هام کنم ( بخورم). الیارم کلی از بودن در جعبه خوشش اومده بود و  ما هم آوردیم اسباب بازیهاش رو ریختیم توی جعبه ، الیاری هم یه عالمه خوشحال بود و باهاشون بازی میکرد

این عکس هم الیار از زاویه مورد علاقه دایی منوچهر می باشد که اینحالت معروف به اسم ( پیسر میس میس و شن اللهههههه) میباشد!!! البته لازم به ذکر است که  این اسمها بصورت ترکی و ساخته ذهن دایی منوچهر  بوده و متاسفانه معادل فارسی ندارند.